Z gliny ulepieni

W przestrzeni chaty, będącej częścią naszego Skansenu Etnograficznego, prezentujemy wystawę czasową poświęconą rzemiosłu garncarskiemu. Region koniński niegdyś był bardzo zasobny w glinę, co przyczyniło się do powstawania warsztatów garncarskich, które były szczególnie popularne w okolicach gminy Grodziec. W muzealnych zbiorach znajduje się spora kolekcja wyrobów glinianych, które wyszły spod rąk tych właśnie rzemieślników. Zawód garncarza był przekazywany z pokolenia na pokolenie, przechodził z ojca na syna.

 Wyrób naczyń z gliny znany był na terenach Polski od pradziejów, ale ich wytwarzanie w taki sposób  jak się to robi do dzisiaj było możliwe dopiero po upowszechnieniu się w XII wieku koła garncarskiego nożnego. Ponadto w warsztacie garncarskim potrzebne były walce do gliny, piec do wypalania i miejsce do suszenia oraz składowania ceramiki.

Upadek garncarstwa jako rzemiosła nastąpił wraz z rozwojem przemysłu i pojawieniem się fabrycznych naczyń, fajansowych, szklanych i emaliowanych. Rozwój ten spowodował  zmniejszenie zapotrzebowania na tradycyjne  gliniane wyroby. Tylko dzięki zmianie ich funkcji z użytkowej na dekoracyjną garncarstwo, jako rzemiosło nie zanikło zupełnie i pozyskało nowego miejskiego odbiorcę na swoje wyroby.

Do dzisiejszych czasów w regionie konińskim przetrwała jedna pracownia garncarska rodziny Dzieciątkowskich z Czarnegobrodu w gminie Grodziec, która działa już od sześciu pokoleń i tworzy naczynia gliniane dawną metodą. W tej rodzinie umiejętności garncarskie również zostały przekazane z ojca na syna. Obecnie tym rzemiosłem zajmuje się pan Łukasz, który tej sztuki uczył się od swojego ojca Józefa.

Serdecznie zapraszamy do obejrzenia naszej wystawy: Z gliny ulepieni. Warsztat garncarski.

Wystawa czasowa lipiec-wrzesień

Kurator: Elżbieta Sztamblewska